Kung Fu a karate

Zacznijmy od wyjaśnienia różnicy pomiędzy Kung Fu a karate. W kulturze zachodniej już jakiś czas temu przyjęło się, że Kung Fu oznacza zbiór chińskich sztuk walk, jednak prawidłowym określeniem jest wushu. Kung Fu z języka chińskiego oznacza aktywność wykonywaną przez człowieka, która wymaga wielkiego wysiłku, cierpliwości oraz czasu. Zatem Kung Fu odnosi się do umiejętności, która została rozwinięta na bardzo wysokim poziomie, również sztuk walki.

Karate niestety często mylone jest z Kung Fu i używane jako jego synonim. Karate wywodzi się z Japonii, z Okiwany. Nazwa karate wcześniej tłumaczona była jako 'chińskie ręce’ i do dzisiaj przez niektórych uznawana jest jako sztukę walki wywodzącą się z Kung Fu. Zapis obecnie został zmieniony na 'puste ręce’ i oznacza sztukę walki, która nie wykorzystuje broni. Obecnie istnieje ponad 100 stylów karate.

Zapraszamy do szczegółowego zgłębienia historii Wing Tsun Kung Fu oraz zapisania się na zajęcia sztuk walki na prawobrzeżu Szczecina – zadzwoń do nas.

Historia Wing Tsun według Wielkiego Mistrza Yip Mana

(źródło: Wing Tsun Kuen Hong Kong 1978, str. 312-314)

Tekst ten jest angielskim tłumaczeniem zredagowanego po chińsku rękopisu Mistrza Yip Mana i przypuszczalnie miał stanowić przedmowę z okazji utworzenia Towarzystwa Wing Tsun Tong, które ostatecznie nie powstało. Zamiast niego24.08.1967 powstało Hong Kong Wing Tsun Athletic Association.

Twórczynią systemu Wing Tsun Kungfu była pani Yim Wing Tsun z okolic Kantonu. Była młoda, bystra, sprawna, wybitna i dzielna dziewczyna zaręczona z Leung Bok Chau’em, handlarzem solą z Fukien. Niedługo po zaręczynach jej matka zmarła. Jej ojciec Yim Yee został niesłusznie oskarżony o popełnienie zbrodni i zamknięty w areszcie. Rodzina Yim wyemigrowała i osiedliła się u podnóży góry Tai Leung na pograniczu prowincji Yunnan-Szechuan. Tam ostatecznie zamieszkali. Wszystko to działo się za panowania Cesarza Kanghsi (1662-1722).

W tamtych czasach klasztor Siu Lam (Shaolin) z okolic góry Sung w prowincji Honan słynął z kungfu. Wywołało to obawy rządu Manchu, który wysłał wojsko, by zaatakować klasztor. Nie udało się to. Człowiek zwany Chan Man Wai był wtedy najwyższym urzędnikiem cywilnym. Szukając poparcia w rządzie ułożył plan. Wspólnie z mnichem Ma Ning Yee i innymi uknuł spisek. Pod klasztor podłożono ogień, a żołnierze zaatakowali z zewnątrz. Siu Lam spłonął a mnisi rozproszyli się.

Przełożona klasztoru Ng Mui, opat Chi Shin, opat Pak Mei, Mistrz Fung To Tak i Mistrz Miu Hin uciekli i rozdzielili się.

Ng Mui schroniła się w świątyni Białego Żurawia na górze Tai Leung (znanej także jako góra Chai Har). Tam poznała Yim Yee i jego córkę Yim Wing Tsun. Kupowała w ich sklepie tofu. Zaprzyjaźnili się.

Wing Tsun była wtedy młodą kobietą. Jej piękność przyciągnęła uwagę okolicznego tyrana, który próbował zmusić ją do ożenku. Ona i jej ojciec znaleźli się w wielkich tarapatach. Ng Mui dowiedziała się o tym i zlitowała się nad Wing Tsun. Zgodziła się uczyć ją technik walki, aby mogła się obronić. W ten sposób mogła rozwiązać problem z tyranem i poślubić swojego prawowitego narzeczonego, Leung Bok Chau’a. Wing Tsun udała się z Ng Mui w góry i zaczęła ćwiczyć kungfu. Ćwiczyła dzień i noc i opanowała techniki po mistrzowsku. Wówczas wyzwała owego tyrana do walki i pokonała go. Ng Mui udała się w dalszą podróż po całym kraju, ale przedtem kazała Wing Tsun bezwzględnie przestrzegać tradycji kungfu, rozwijać swoje umiejętności po zawarciu małżeństwa i pomóc tym, którzy starali się odsunąć Manchu od władzy i przywrócić dynastię Ming. W ten sposób Wing Tsun kungfu zostało przekazane przez przełożoną siostrę Ng Mui.

Po ślubie Wing Tsun nauczyła kungfu swojego męża Leung Bok Chau’a, a on przekazał te techniki Leung Lan Kwai’owi. Leung Lan Kwai przekazał je Wong Wah Bo. Wong Wah Bo był członkiem trupy opery z dżonki, znanej w Chinach jako czerwona dżonka. Wong pracował na czerwonej dżonce z Leung Yee Tei’em. Tak się złożyło, że opat Chi Shin, który uszedł z życiem z Siu Lam, ukrywał się pracując na czerwonej dżonce jako kucharz. Nauczył on Leung Yee Tei’a technik sześciu i pół punktu długiego kija. Wong Wah Bo bardzo się zaprzyjaźnił z Leung Yee Tei’em i obaj podzielili się wiedzą o kungfu. Połączyli i udoskonalili swoje techniki i w ten sposób techniki sześciu i pół punktu długiego kija zostały przystosowane do Wing Tsun kungfu.

Leung Yee Tei nauczył kungfu Leung Jan’a, znanego zielarza z Fatshan. Leung Jan poznał najgłębsze tajemnice Wing Tsun i osiągnął najwyższe mistrzostwo. Wielu mistrzów kungfu wyzwało go do walki, ale on ich wszystkich pokonał. Leung Jan stał się bardzo sławny. Później przekazał on swoje kungfu Chan Wah Shan’owi, który kilkadziesiąt lat temu przyjął mnie na swojego ucznia. Uczyłem się kungfu razem z moimi braćmi Ng Siu Lo, Ng Chung So, Chan Yu Min’em i Liu Yu Jai’em. Byliśmy spadkobiercami Wing Tsun, za co jesteśmy dozgonnie wdzięczni naszym przodkom kungfu i naszym nauczycielom. Zawsze będziemy pamiętać i szanować nasze korzenie, a ta więź zawsze będzie spajała naszych braci kungfu. Dlatego tworzę Towarzystwo Wing Tsun i mam nadzieję, że moi bracia kungfu pomogą mi w tym. To będzie bardzo ważne dla upowszechniania kungfu.